Zajęcia prowadzone w szkole powinny być pozytywne i skuteczne. Pozytywne, czyli takie, które nie narażą czworonoga na uraz fizyczny lub psychiczny. Skuteczne, czyli pomocne w rozwiązaniu problemu, którego przysparza nam pies.

Nauka posłuszeństwa nigdy nie powinna być głównym celem uczestnictwa w zajęciach. Równie ważne jest zdobycie wiedzy, która pozwoli lepiej zrozumieć, a tym samym lepiej zaspokoić potrzeby zwierzaka na różnych etapach jego życia. Dobra szkoła nauczy nas mocniej i mądrzej kochać psa.

Istnieją trzy typy szkół:

Metoda tradycyjna

Celem szkolenia jest to, by pies wykonywał komendy szybko i bezwarunkowo. Kurs obejmuje wyłącznie ćwiczenia z zakresu posłuszeństwa. Do ich wykonywania motywuje psa chęć uniknięcia kary (szarpnięcie smyczą). Nagrody są skąpe, najczęściej w postaci pochwały. Często używa się kolczatek i łańcuszków. Psy ćwiczą w dużych grupach – do 20 uczestników.

Szkoły stosujące metody tradycyjne zwykle działają dłużej niż 10 lat. Ich trenerzy mogą się pochwalić dużym doświadczeniem, ale niewielkim wykształceniem. Nastawieni są głównie na rozwiązywanie problemów właścicieli, często kosztem psa, ponieważ większość technik szkoleniowych sprawia zwierzętom ból albo wywołuje u nich strach. Są one skuteczne, póki pies ma na szyi kolczatkę lub łańcuszek.

Metoda pozytywna

Szkolenie ma być dobrą zabawą dla psa i właściciela. Ćwiczeniom z posłuszeństwa towarzyszy nauka sztuczek, socjalizacja lub praca węchowa. Psa motywuje chęć otrzymania nagrody (smakołyk lub zabawka). Obroże metalowe nie powinny się tu pojawiać, za to często stosowany jest kliker. Grupy liczą 8-10 psów. Niektórzy szkoleniowcy deklarują, że w ogóle nie stosują kar.

Ostatnie 10 lat to okres rozwoju szkolenia pozytywnego związany z upowszechnieniem się szkolenia klikerowego. Dzięki temu małemu urządzeniu okazało się, że nauczenie zwierząt nawet skomplikowanych zachowań jest proste. Trenerzy pozytywni często jednak ignorują to, że wiele z nich ma podłoże instynktowne i nie poddaje się prostej manipulacji wzmocnieniami. Dlatego smakołyki, zabawki i kliker nie są raczej pomocne w rozwiązywaniu problemów z agresją i lękliwością.

Metoda behawiorystyczna

Celem szkolenia jest nauczenie właściciela, jak dbać o to, by pies dobrze się czuł w codziennych sytuacjach. Nacisk kładzie się na socjalizację, chodzenie na luźnej smyczy oraz pracę węchową. Smakołyki są stosowane tylko do nauki nowych zachowań. Do wzmacniania zachowań socjalnych wykorzystuje się zadowolenie psa z odniesionego sukcesu. Zwierzaki powinny pracować tylko w wygodnych szelkach. Grupy liczą najwyżej cztery psy. Nie ma tu miejsca na kary.

W tym nurcie pies i jego dobrostan znajdują się w centrum uwagi. Wielu szkoleniowców odmawia na przykład stosowania rozwiązań korzystnych dla właścicieli, a szkodliwych dla czworonogów. Coraz głośniej mówi się o tym, że zachowania psów regulują emocje, dlatego tylko praca nad nimi pozwala trwale zmieniać tak trudne do modyfikacji zjawiska jak agresja czy lęk. Szkoleniowiec korzystający z tej metody nauczy odczytywania prawdziwego stanu emocjonalnego psa, co jest konieczne, by trening był skuteczny. W Polsce jeszcze niewiele osób ma odpowiednią wiedzę, by w tak zaawansowany sposób pomagać właścicielom psów, lecz z pewnością z czasem będzie ich przybywać, więc warto szukać.

1. Należy sprawdzić czy hodowla należy do Związku Kynologicznego (ZKwP)
2. Trzeba zobaczyć warunki w których przebywają zwierzęta (czy leżą w małych kojcach, czy mają wystarczającą ilość ruchu, wybieg, dobrą jakość pożywienia i czy mają czysto)
4. Trzeba zobaczyć ojca i przede wszystkim matkę zwierząt (ważna jest kondycja fizyczna i to czy nie jest zbyt chuda. Zwróćcie też uwagę na to jaki ma stosunek do zwierząt i ludzi. Ważne jest, by szczeniaki nie były odizolowane od matki. Rodzice nie mogą mieć mniej niż 18 miesięcy)
5. Najlepiej jeśli hodowla zajmuje się tylko jedną rasą.
6. Należy dowiedzieć się czy szczeniak był socjalizowany (proces socjalizacji jest niezwykle ważny, w pierwszych trzech/czterech miesiącach życia kształtuje się psia osobowość i charakter. Pies w tym okresie powinien poznać wszystko z czym będzie miał do czynienia w przyszłości. Składają się na to różne sytuacje, ludzie, zwierzęta, przedmioty, dźwięki.
7. Trzeba zwrócić uwagę na książeczkę zdrowia psa, a dokładniej na odrobaczanie.
8. Należy zapytać jak często są mioty w hodowli, czy suka miała już kiedyś szczenięta, a jeśli tak to kiedy (suka nie powinna rodzić częściej niż raz w roku)
9. Domagajcie się podpisania umowy regulującej zakres odpowiedzialności i obowiązków obu stron. Koniecznie dodajcie tam zapis o zwrocie kosztów leczenia w przypadku sprzedaży chorego psa
10. Zapytajcie czy został dokonany przegląd weterynaryjny miotu, który określa stan zdrowia poszczególnych szczeniąt. Jeśli macie wątpliwości co do wyboru hodowli poproście o pomoc behawiorystę.

Przy wybieraniu pierwszego psa należy zwrócić uwagę na następujące czynniki:

• Jak duży ma być pies? – Mały (0-10 kg) Średni (11 -25 kg) Duży (26-39 kg) Olbrzym (40 kg i więcej)
• Wymagania dotyczące pielęgnacji sierści: Jeśli są małe to wystarczająca jest kąpiel psa i wyczesywanie w czasie linienia; Przy przeciętnych, poza czynnościami wykonywanymi w poprzedniej wersji, dodatkowo wymaga : cotygodniowego czesania i w wielu rasach okazyjnego strzyżenia; Przy dużych – poświęcenia dużej ilości czasu oraz wiedzy. W porównaniu do obu poprzednich wersji czesanie psa zalecane jest nawet codziennie a dodatkowo zaleca się, w większości ras, częste przycinanie sierści nadające określone kształt.
• Aktywność fizyczna psa: Jaki jest Twój styl życia pod względem aktywności fizycznej? W tym przypadku trzeba się zastanowić czy będziemy np. biegać z psem i spędzać z nim dużo czasu poza domem, czy poświęcać na ruch możliwe minimum
• Czy pies ma być tolerancyjny dla dzieci?
• Czy pies powinien być tolerancyjny dla innych psów?
• Charakter: Ważne zwłaszcza dla przyszłych posiadaczy swojego pierwszego psa. Wybierając rasę, która lubi dominować musimy pamiętać, że nie jest ona polecana dla osób, które wcześniej nie miały psa.
• Gdzie będzie mieszkać pies? (Dom, czy blok, lub czy będzie miał możliwość w miarę często przebywać np. na wsi, lub czy w miejscu, gdzie będziemy wyprowadzać psa jest duża przestrzeń na spacer, by pies mógł się wybiegać
• Koszt utrzymania psa: Przyjmujemy, że w koszt utrzymania psa wchodzi wyżywienie oraz zaopatrzenie w preparaty mineralno – witaminowe, a także szczepienia przeciwko chorobom wirusowym. Bierzemy również pod uwagę fakt, że generalnie im pies większy, tym wyższe koszty utrzymania i leczenia oraz wyżywienia.